اگر کودکی ، یک قطعه ی کوچک فلز را بلعیده باشد و والدین بعد از این اتفاق ، این موضوع را بفهمند ، باید چه کار کنند؟
از آن جایی که علم فیزیک در زندگی روزمره بسیار پرکاربرد است ، این مشکل به کمک شاخه ای از علم فیزیک به نام الکترومغناطیس قابل حل است.
پزشکان ، اجسام فلزی را به کمک دستگاه زیر از گلوی کودک بیرون می آورند.
این وسیله از دو جزء اصلی نوک ثابت آهنی و آهنربای دائم متحرک تشکیل شده است. وقتی پزشک این وسیله را وارد گلوی کودک می کند ، طبق خاصیت القای مغناطیسی ، نوک ثابت آهنی به وسیله ی آهنربای دائم ، به آهنربا تبدیل می شود و جسم فلزی از بدن کودک به آهنربا جذب شده و به این صورت ، پزشک جان کودک را نجات می دهد.
سوال: چرا به جای نوک ثابت آهنی ، از آهنربای دائم متحرک به تنهایی استفاده نمی کنیم؟
آهنربا ، فرو مغناطیس سخت است و این یعنی سخت به آهنربا تبدیل می شود ولی وقتی آهنربا شد ، به طور دائم این خاصیت را حفظ می کند. اگر این آهنربا را وارد گلوی کودک کنیم ، ممکن است جسم فلزی درون بدن که جذب این آهنربا می شود ، به خوبی قرار نگیرد (مثلا بخش توک تیز پونز به سمت بیرون قرار گیرد) و در هنگام بیرون آوردن آن ، گلوی کودک صدمه ببیند ولی نوک ثابت آهنی ، فرومغناطیس نرم است ؛ سریع خاصیت آهنربایی پیدا می کند و سریع آن را از دست می دهد پس اگر فلز به گونه ی بدی جذب آهنربای موقت شد ، می توانیم آهنربای دائم را از نوک ثابت آهنی(آهنربای موقت) دور کنیم تا خاصیت مغناطیسی خود را از دست بدهد و فلز ول شود و دوباره شروع به درآوردن جسم کنیم.
برگرفته شده از وبلاگ ردّپای فیزیک
پرستو
